kıyıdan

bazen bir arka kapı bulup
kıyın kıyın sıvışıp
çıkmak istiyorum hayattan

6kırkbeş

"çok sonra yazılır içinde yaşadığın günlerin şiiri belleği vardır yaraların kapandıktan sonra da işleyen hatta aynı kalmayan kişileri sökülmüş zamana gönderen zarfı açar ya da kaparken adres yanıltmasın sizi kendinden bile taşınır insan ne sokağın kalbi, ne kalbin evi yalnızca şiir kendini seyrediyor şimdi

Artık burada oturmuyor bu şiiri yazan"

Murathan mungan

Yıl 2007

Mevsimlerden eylül, ekim gibi

Sevdiğim sokak diye etiketlemişim 

Yeşil kazağım var üzerimde hala sevdiğim

Alnıma kahküllerim düşmüş saçlarımı arkada tepeden toplamışım

Savruk, rahat…

Sımsıkı parmaklar var omzumda ben varım der gibi…

Tam arkamızda bir kadın

Yıllar sonra bile nerde görsem tanırım

Siyah kapşonlu bir mont var üzerinde

Fotoğrafların kimliksiz yüzleri işte

Birkaç saniye sonrasında

Ellerimiz havada kalmış tutulmaya ramak kalmış

İşte o an basılmış deklanşöre

Aslında onca yılın özeti olmuş bu kare

Nasıl da fark etmemişiz

O karenin hiçbir sonrası olmadı

Orda durduk

Tam o sokakta

Öylece

Siyah kapşonlu kadın

Sanki o söğüt salkımlı ağacın altında

Hala

soğuk düş

Şimdi böyle bittik ya

Gittik ya bir bir senelerin adından

Kazındık ya

Gemi aldı başını gitti ya bizsiz

Denizler duruldu ya

Ayrılık neydi

Soğuk bir düşün altında ölmeye yatmak demekti

Durmadan ıslanmak

Islanmak durmadan

Şimdi

Bir süre ruhun tahribatın tadilatı nedeniyle kapalıyız

Bütün açılışlar başka bahara ertelendi

güvercin

şimdi orda yürürken sen kuşlar göreceksin 
ve ağaçlar...
aklından ben mi geçeceğim 
özdemir asaf şiiri mi
havalanırsa kuşlardan biri sen yürürken
bir yerde belki biri sarılmak istiyodur o an sana