kıyıdan

bazen bir arka kapı bulup
kıyın kıyın sıvışıp
çıkmak istiyorum hayattan

6kırkbeş

"çok sonra yazılır içinde yaşadığın günlerin şiiri belleği vardır yaraların kapandıktan sonra da işleyen hatta aynı kalmayan kişileri sökülmüş zamana gönderen zarfı açar ya da kaparken adres yanıltmasın sizi kendinden bile taşınır insan ne sokağın kalbi, ne kalbin evi yalnızca şiir kendini seyrediyor şimdi

Artık burada oturmuyor bu şiiri yazan"

Murathan mungan

Yıl 2007

Mevsimlerden eylül, ekim gibi

Sevdiğim sokak diye etiketlemişim 

Yeşil kazağım var üzerimde hala sevdiğim

Alnıma kahküllerim düşmüş saçlarımı arkada tepeden toplamışım

Savruk, rahat…

Sımsıkı parmaklar var omzumda ben varım der gibi…

Tam arkamızda bir kadın

Yıllar sonra bile nerde görsem tanırım

Siyah kapşonlu bir mont var üzerinde

Fotoğrafların kimliksiz yüzleri işte

Birkaç saniye sonrasında

Ellerimiz havada kalmış tutulmaya ramak kalmış

İşte o an basılmış deklanşöre

Aslında onca yılın özeti olmuş bu kare

Nasıl da fark etmemişiz

O karenin hiçbir sonrası olmadı

Orda durduk

Tam o sokakta

Öylece

Siyah kapşonlu kadın

Sanki o söğüt salkımlı ağacın altında

Hala

soğuk düş

Şimdi böyle bittik ya

Gittik ya bir bir senelerin adından

Kazındık ya

Gemi aldı başını gitti ya bizsiz

Denizler duruldu ya

Ayrılık neydi

Soğuk bir düşün altında ölmeye yatmak demekti

Durmadan ıslanmak

Islanmak durmadan

Şimdi

Bir süre ruhun tahribatın tadilatı nedeniyle kapalıyız

Bütün açılışlar başka bahara ertelendi

güvercin

şimdi orda yürürken sen kuşlar göreceksin 
ve ağaçlar...
aklından ben mi geçeceğim 
özdemir asaf şiiri mi
havalanırsa kuşlardan biri sen yürürken
bir yerde belki biri sarılmak istiyodur o an sana

KIRIK

Peki ağlarsam kaç okyanus birikir bebeklerimde?

Her kırıkta bir daha kırılıyorum sana

İki kere kırılmış oluyorum

Kaç kez kırılır kaç kez diner ki kalp

Çok kereler ölüyorum

Ben hepsini sana yoruyorum

Kutuplardan şişkin Ekvatordan basık

Saklanmaya çalışma

Köşeleri yok bu dünyanın

Köşe kapmaca değil

Ama Belki körebe oynayabilirsin

Kırpmadan  gözünü

ÇIĞLIK

Kuracak yeni bir hikâyem yok…

Hiçliğin öyküsü sadece elindeki… Hiçliğin ve yokluğun

En çok ne kadar uzağa gidebilirsin

En çok kimin canını yakabilirsin

En çok ne kaybetsen canın yanar

Kaldı mı kaybedecek bir şeylerin

Kaç yolculuk yapsan gider içindeki gitme dürtüsü

İçindeki tüm denizlere düşüp

Sarıldın mı yine içindeki tüm yılanlara

Kapıları açıp hava girdi mi kalbine

Susuz kalmadı mı balıkların

Susuzluktan ölmediler mi?

Tabağını yarıda bırakıp kalkıp gitmedin mi hayattan

En tatlı yeri kalmadı mı?

Kırıntılarla doyabildin mi?

Öğrendin mi düşleri düşlerinden ayırmayı

Gerçek ve düş diye bir şeyin olmadığını

Ne kadar uğraştırsan dünyayı sevmeye

 O kadar düştün mü mezarlarına

Kanayacak tek bir yerin tek bir hücren kalmayınca kadar kana

Oluk oluk aksın kırmızı

Önce hiçbir şey ol hiç kadar hafifle

Temizle beynini

En büyük boşalmayı görsün dünya…

 Ve sonra…

Yeniden doğur kendini…

04.03.2010

tembellik bitti

Yalnızlığın en güzel yanıdır yazmak


Yeniden kapındayım işte

Ne demiş şair

“yalnızlığım benim süpürge saçlım

ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi”

eski...

Var olmak için yazmalıydım
yazmak için acı çekmeliydim
acı çekmek için seni sevmeliydim
kaldı ki
aklım çoktan kaybolmuştu yüreğinin labirentlerinde
senin o aşık olduğun ya da sevemediğin kadınların hikayelerini dinlemeliydim
durmadan koluma enjektörden boşalan sıvı gibi
girmeliydi aşk içime

var olmam için ancak yokluğun olmalıydı...



*03.03.2010 da yazılmış, karşılığı artık yokluk...

çukur

bütün çukurlar aşk
bütün tümsekler ölüm olsa
kaç kez düşer kaç kez kalkırsın ne kadar üşür,kaç kez ölürsün...?
ayağının altındaki tüm tümsekleri çekiyorum altından...
sakın düşme...

kuru kalabalık

Bir tren kalkar içimden

Sabaha karşı

Gittiği garlar kimsesiz

İçi mahşer yeri

Sana mıdır bu siren sesi

Artık yola çık der gibi

Haber verir gibi

Sen

Hangi şehirden geçsen sevgili

Mevsime inat

Orda Bir göç bir bayram yeri

Adını koymam

Olur, da Çıkarsa bir ağızdan o sesler

Dayanamam…

Bu kalp nereye gider nereye giderse iyi eyler

rüzgarın kızı

Hayatıma suni teneffüs yapmaktan yoruldum….

Bir sevmek tutturdum

Şimdi sıra gitmek de

İlle de diyor gitmelisin

Karışmalıısn yokluğa

Vakit geldi…

 Yalnızlığım karşı koltukta uzanmış

Ben  terapi

Ediyorum

Sonra mı

Bir gitmek diyor içim

İçinden aşk şarkıları geçiyor

Diyorsun ya içim başka

 benim de !

Cümlelerim nasıl güçsüz bitkin

Artık dinleyemiyorum aşk hikâyelerini

Sana verecek hiçbir tavsiyem kalmadı

Sanki bir şeyi ödüyoruz

Benim param eksik

Seninkisi çok gelmiş

Kalanıyla güzel bir şeyler daha satın alıyorsun

Cebimdeki bozukluklar yetmiyor işte…

Ben gidiyorum

Bana düşenin peşine takılarak

Saçlarının uçuşunu rüzgârda izleyerek

Aynı rüzgâra kapılarak başka rüzgârlara gidiyorum…

sus/mak

HEP BİR ŞEYLER KALIR. HEP BİR ŞEYLER EKSİK KALIR...

eksik... çoktan seçmeli... boşluk doldurma...klasik... hangini seçsen yarım yamalak...hangini seçsen aklın diğerinde... hepsini atıyosun kimi zaman elinin tersiyle...
....., hangi denizin dibi görünür ki uzaktan hangi deniz hangi yol bi yere gider ki...
gitmez dimi... yol ne zaman biter...
toprağa karışınca mı...
insan neden değişir...
değişir dimi...

sussan da geçmez ki...
sussan biter mi...

yalnız-Mavi-beyaz-

Saçlarım hiç bu kadar güzel durmamıştı mavide...

Mavi hiç bu kadar yakışmamıştı yüzüme

Bu kadar güzel buklelerim olmamıştı daha önce

Öylesine düşsüz ki ellerim

Bu mavilerin hepsi anlamsız

O sevdiğin beyazlar …

Tıklım tıklım doldurdum yalnızlığımı

Korkma duymaz geldiğini

Arka kapıdan çıkarsın gün ağarmadan

O uyanmadan

çilek

Hep sürprize beş kala sürprizi bozulan bir çocuktum ben

Hiçbir şeye şaşırmayan

Ben gelmeden önce

Her şey olup bitmiş işte yine

Çilek, yaz desem sıcak desem iyi desem

Anlar mısın?

Kâğıttan kesik elden akan kan damladı çileğe, karıştı ala

Hani ben gidince gelecektin… Ben gelince izlerini bulacaktım

Ben kaç kez gittim sen kaç kez gelmedin

Geldin de ben mi görmedim... Gözüm bu kadar kapıdayken…

Ne gereği var anlamanın değiştiremedikten sonra olacakları…

Anlıyorum diyorum şimdi sana hadi değiştirsene bizi...

Yedik yenildik… Yaşandık...  Bittik...

Hepsi bu…

Şimdi sana sarılamamanın yarası kaldı omzumda…

Sımsıkı saçlarımda…

Kokusu eylülden kalma…

göç

güneşi üç kere batırıp sana geldim
akşamdan tüm sabahlara geçiş sancısız olsun 


içimdeki kalabalıklar sustu
eylem hazırlıkları bitti
herkes dağıldı

gözlerindeki şehirlerde yer aç bana
oraya yerleşmeye geldim

zamansız

Bütün tik taklar kalbimde durdu

Öyle bir boşlukta asılı ki ellerim

Zaman dediğin kör sağır dilsiz bir perdeden sızamadı

Tüm akrepler doğuda

Tüm yelkovanlar batıda kaldı

kırmızı

Her aşkını anlatışında bir jilet girdi kalbime

Her aşık olduğun kızda sesin kesik yerlerime deydi

Aşk neydi

Nerelerde gezinirdi

Hep başka bahçelere girdin sen

Yasak elmalara uzandı ellerin

Yedikten sonra ağzındaki kanı hep  benimle sildin

BALÇIK

Dünyanın sızan yerlerini sıvamaya yeter mi?

Eldeki balçık parçaları

ELDE VAR 1

Seviştiğin tüm kadınların toplamıyım

Elde hep ben varım

EZ-BER

Çok sesli yağmurun

Uyumsuz damlalarıyız

Islandıkça kulağımıza dayıyoruz

Şarkıyı bir türlü ezbere alamıyoruz

....

Oysa

Bir tek aşk vardı

Gerisi arta kalanlardı...

Gel gör ki hiç sevemedik artıkları

Rus Ruleti

Bir bardak sek gözyaşı var masada

İçimden bu sefer fondip yapmak gelmiyor

Hadi sıra sende

Şerefine

HASTA

Tüm hüzünlerimi aldırdım ameliyatla

Nerden bileyim yeniden nüksedeceğini

son tabak

Gidemediğim tüm şehirleri alıp da gittin
Bilmediğim kokunu üstüme sürerek gittin
İnişi izledim sevdiğin kaktüslerin arasından
İklimim değişti senden sonra
Ayak uyduramadı ten bu ayaza
En tatlı kısmı en sona bıraktım
En sevdiğim yemek misali

Son tabağımda
Acı bir tad kaldı ağzımda

2010

İntihar

Sanki yukardan bir yıldız
Bir ip sarkıtmış
Yere,
Bana doğru
Bekler beni çıkmak için yanına
Peki, ben ne yaptım

Tuttum ipi boynuma doladım

demirden leblebi/m

Ağzımın içini kaplayan koca bir sen

Çiğnedikçe büyüyen

Büyüdükçe yutamadığım

Söyleyemediğim

Susturamadığım

Ağzımda gevelediğim

Tüküremediğim

Benim

Demirden leblebim

....

Bir dönem fetret devri yaşanıyor

Bir dönem lale devri

İçimdeki uygarlığında

Hep seni fethetmeye yola çıkıyor

Yolda fırtına kar

Tüm seferlerden eli boş dönüyor

bir an

 Çantanda rastgele bulduğun

Yarısı kırılmış bir sigara gibiyim…

Belki tam ortasından kopmuş

Tütünler dökülmeye başlamış

İçine çeksen de gelemeyen

Kes at şimdi o tarafı

Kalanı bir nefeste çek içine

En derinine

Ciğerlerine değinceye kadar

Ki o an kadar

Yalnızca bir an

İşte hepsi bu

Önce öldür

Öyle çek içine beni…

uzaklaşan ışığım

Giderken ışıklarını söndürdüğüm tüm odalardın sen

Güneş almadığı için gün boyu açık tuttuğum hani

Arada kalmış bodrum katları

Zaman zaman  duyulan  sesler

Tıkırtılar

Sen diye peşinden gittiğim gölgeler…

Hiç duymadan hissettiğim kokun…

Olamayan gerçeğim

Bin defa olan düşüm

İsimsiz mucizem

Sessizliğin...

Dünya kadar bir boşluğum şimdi...

Yörüngem değişmiş sanki…

Sen uzaklaştıkça

Güneşim…

Üşümekte

Ve

İçim…

Her geçen gün soğumakta

mor kedi/ 12ocakikibin10

kuzgun

2009’un son şiiri

Uzun otobüs yolcuklarında

O yorgun halinle

Başını cama yaslanıp seyrettiğin

Eski, tek tük evli

 Elektrik direkleri az olan

Bir yerleşim yeriyim şimdi.

İyi ki burada yaşamıyorum dediğin hani…

Hani o kadar Issız

 Ve epey uzak kalmış çocuk seslerinden…

Gittiğin yerleri özlemeyi bıraktığımdan beri

Sokaklara taştı kuzgunlar…

Gelemediğin bir adreste

Bir leş arar gibi

İzimi  sürmekte...