ağıt

ardından bıraktığın ağıdın sesleri kulaklarımı sağır ediyor...
oysa
nasıl güzel bir türkü sesi geliyordu uzağından
yaklaştıkça...
daha da...
şimdi
ağzımdaki o tatlı türkü bitti
tüm sesler sustu 
denize inen yokuşun
ve
istanbulun
yine sana kaldı

Ayraç

Bugün Kasımın 18i

Seni ilk sevdiğimle aynı zaman

Sonbahar

Hala aynı mevsim

Dışarıdaydım

O kadar çok yaprak birikmişti ki yerde

Sarı kahverengi yeşilsiz ve kuru

Basıp basıp yürüdüm yine

Çıtırtılarını dinledim

Bilirsin klasiktir bu

Sonbaharın klasiği

Nasıl düştünse içime hala öylesin

Daha da çoğalmakta belki

Durana kadar buradayım

Bu mevsim geçip yeniden gelinceye kadar

Çıkamadığımız hayat

Fotoğraflarda gördükçe içime bir şey oturan kolye

İmkânsızlık

Düşüncelerin

Olmazların

Art arda

Ne seni ne kendimi düşünüyorum

Tutunduğun hayatı düşünüyorum

Ben kendi yarattığım dünyada seni yaşıyorum

Her yönüyle

Sen kendi inandıklarınla her şeyi içine alıyorsun

Okumaktan sıkılmadığım kitap gibisin

Sayfalarının altını çizdiğim

 Kimi cümlelerinde kana kana ağladığım

Kimisi canımı yakan

Güldüren kimi

Ama ne olursa olsun

Hep yanımda tutmak istediğim kitapsın sen

Sayfa sayın belirsiz

Şimdi eski sayfalarını karıştırıyorum senin

Zaman öyle bir ayraç koymuş ki aramıza

Açmaya elin varmıyor kaldığımız yeri…

Gücümüz yetmiyor buna...

Hani soruyorsun ya nasılsın diye

Hiç iyi değilim aslında

sigara

Seni bilmem ama ben dönüp dolaşıp o şarkıya gidiyorum

İçinde ne varsa bağımlılık yaptı sanki

Sigara gibi

Acıtsa da

Canım çekiyo

İçiyorum

piyano sesi,sessizlik

küçükken hep piyano çalmayı isterdim
sürekli çalıyormuş gibi hayal ederdim; önümde ellerimle..
hep uslu bir çocuk oldum , hoş ;şirinleri göremedim tabi her çocuk gibi...
hayat hep birşeyler için savaş verip sabretmemi beklememi söyledi herkese olduğu gibi
kabullendim
onlarla yürüdüm yollarımda
evden uzak kaldım evi özledim
evdeyken gidemediğim yerleri özledim
herkes gibi
her ölümlü ademoğlu gibi
yapmak istediklerimi hep çok sevdim
bir gün ölmeden önce yapmayı hayal kurduğum şeyleri biriktirdim içimde
her ölümlü gibi
ben de
biriktirdiğm insanları sevdim
uzaklaştım kimi zaman sadece içime içime ve içe yöneldim
bana ilkleri yaşattıran insaları sevdim
ister sevgili ister dost
kırmızıyı sevdim
gül rengi şarabı sevdim sevdiklerimle içmeyi
yıldızları sevdim...

karanlıkta yürümeyi sevdim
karanlıkta oturmayı
bugünkü gibi
üzerimde binlerce tonluk ağırlık varmış gibi
hakikaten öyle gibi hissetsem de
hissettirdilerini sevdim

başım ağrıdığında senden olanlarla yetinmeyi sevdim

o şarkının ilk piyano sesiyle seni duymayı sevdim
söylemek isteyip söyleyemediklerini
deniz atı kolyeni sevdim hiç dokunamadığım
kollarını kıvırdığın gömlekleri sevdim
o hiç duyamadığım çaldığın flütün sesini sevdim
uzun, salık ya da toplu saçlarını sevdim

sabahtan beri karanlıkta aynı sesi dinliyorum
o piyona sesini

sen dedin ya seninle susarak konuşuyoruz bazen
öyle ama
ben sustukça birikenleri içime atıp üstüne atamıyorum toprağı
ille dışarı çıksın istiyorum
senden gelenleri sen olmadan atıyorum
bana gelemediğin gereklilikleri dinliyorum

hiç olamayacak anlarını seviyorum seninle hayatın
bana gelemediğin hayatı bile seviyorum
tuhaf
böyle biri değildim sanırım
içimdeki seninle birlikte  ne çok şeyi sevmişim...


ve evet benim de dakka başı içimden bir of eksik olmuyor...

Herneyse

-Bu şarkı bizim olsun

-Olsun ,olsun ya

Bir hayat akıp dururken akarken

Bir şarkıya sığar mıydık biz

Bu kadar mıydık?

Demek istedim

Diyemedim…

Hâlbuki

Bunu bana ilk sen söyledin

deli kızın türküsü

 bugün bir mail geldi şöyle ki

"02.00 Araba kullananlar dikkat: Görme zayıflıyor, tepkiler yavaşlıyor, kazalar bu saatte çok oluyor.
03.00 Bedenin de ruhun da en karanlık safhası. Melatonin hormonunun salgılanması tembel ve kararsız yapıyor. İntihar edenlerin sayısı fazlalaşıyor."

an itibariyle tam olarak bu zaman dilimindeyim...
görmem zayıf algılarım zayıf belki bundan gözümde bu kadar büyütmem...kazaya sebep olmadan terketmem gerek bu anı...

ve sen


toprağın altındaki çukura her gün biraz daha toprak atıyosun
hele ki güneşi nereye sakladığını görmek mümkün değil...
belki bitirmişsin bana gelen tüm ışıkları
iyice kapat üstümü..
nasılsa
bedenin ve ruhun en karanlık safhası
sabaha biter nasılsa...
ben unutuyorum tüm bunların yalan ya da oyun olduğunu...
sabaha anımsarım
farzet ki bu deli kızın türküsü
aldırma...
nasılsa hiç yaşamadık
zamanı harcamadık
hiçbir yağmur olamaz şimdi senin habercin
yaşamınının
bir gün başını kaldırıp bakarsan göğe buluta
ve geceyse...
ama nasılsa vaktin olmaz buna
yapılacak işlerinden....
demiştim oysa ben sana bütünlüğe kalmış bir yalnızlık bizimkisi...
belki bunu ilk unutan ben oldum
affola
defalarca yıkayınca yüzümü çıkarsın gözlerimden elbet
çıkar mısın
ben bu şehirden gidemiyorum belki  ama
gidiyorum senden
garip
sana ait tüm çakıl taşlarımı denize bırakıyorum şimdi
kıyıdan...
hangi yağmur geri getirebilir ki seni şimdi...
rüzgar vurdukça yüzüme sen sanıyorum yanımdaki gölgeyi...
neyse dedim ya farzet ki bu deli kızın türküsü...

(şiir değil düzyazı değil kopuk kopuk cümleler içim gibi düşüncelerim gibi)

Quelqu'un m'a dit

bana hayatlarimizin bes para etmedigi soyleniyor
gullerin actigi gibi bir anda geciyorlarmis
bana akip giden zamanin acilarimizi giyinen pisligin teki oldugunu soyleniyor, buna ragmen biri dedi ki..

beni hala seviyormussun
beni hala sevdigini bana biri soyledi
bu mumkun olabilir mi?

bana kaderin bizimle bir guzel dalga gectigi soyleniyor
bize hicbir sey vermedigi ve herseyi vadettigi
oyle gozukuyor ki mutluluk elimizin uzanabilecegi bir yerde (uzaklikta)
o halde elimizi uzatalim ve deli olalim
buna ragmen biri bana soyledi..

ama bana hala beni sevdigini mi soyledi?
tam olarak hatirlamiyorum, gece gec bir saatti,
hala sesi duyuyorum ama cizgilerini (hatlarini) artik goremiyorum
"sizi seviyor, bu bir sir, size bunu soyledigimi ona soylemeyin"
goruyorsun, biri bana soyledi..

beni hala sevdigini, bu bana gercekten soylendi mi?
hala beni sevdigin, bu mumkun olabilir mi?

bana hayatlarimizin bes para etmedigi soyleniyor
gullerin actigi gibi bir anda geciyorlarmis
bana akip giden zamanin pisligin teki oldugunu soyleniyor,
uzuntulerimizi ustune giyiyormus
buna ragmen biri dedi ki..

çöl

bunun özlemekle ilgisi olmadı hiç...
hayır olmadı...
kendini bişi sanmaa...
sana değil bunların hiç biri...
sadece kendim için..
sustuklarım içimde birikip çöle dönüşmeyim diye...

not

Buzdolabına not yapıştırıp öpücük kondurur gibi bir de ardından

Gitmişsin

Ben yokken gelip not bırakıp beklemeden gitmişsin gibi

Tuhaf

Bugün saatlerce yağmur yağdı

Ve günlerce dinmeyecek gibiydi…

O dinerse sen de ...

Yağmura bulaşıp ta..??

içimden bir ses bişi söylüyor ama susturuyorum...