ardımda önümde bir sürü mezarlıklarım var benim..bizzat kendime açtığım çukurlarım...
topraktan çıkanlar emiyor bazen kanımı..
arkamda açtığım çukurlara, yanık ayaklarla basışım. yanışım.. çektiklerim yanıma.. beni çekenler yanına...
yok olmaz..
ben bulutlara çıkıcam daha ...
oysa ;kalbine güneşi asıcaktım... çıkabilsem bu mezarlıktan..
bir daha öpmek istiyorum seni demem sana.. üzülme daha...
4 yorum:
Masalların aksine prens öpünce başlıyor aslında hep gaflet uykuları… Dipsiz kuyu karanlıkları… Bir varmış çok yokmuş…
içimdeki mezarların duası yok diyorum !
ağlasan belki diner biraz ama geçmez..
ağlamak rahatlamak için uydurduğumuz bir şey, gözyaşları ile akıp gitmiyor içinde birikenler...
mezarda ölü var malesef beyazmavi, dua artık olsa da bir olmasa da ...
Yorum Gönder